Het was jaren geleden dat ik had meegedaan met het Nationale Dictee (voor de tv dan, hè) maar gisteren had ik er ineens weer zin in. Dus zat ik met schrijfblok en pen in de aanslag voor deze geweldige happening.
Het begon meteen al helemaal goed met de entree van de prominenten en taalpuristen, wie waren er en wat droegen zij, en vooral: maakten ze zich meer zorgen over de tussen-N of juist over de koppel-tekens?
Toen werd de jury voorgesteld en zoals altijd was alles wat Jeltje van Nieuwenhoven zei weer reuze interessant. En daarna, o wat een hoogtepunt, las Martin Bril zijn hippe stukkie voor, en ik hing aan zijn lippen en als een miss twiggy op de bank in mijn bordeauxrode deux-pièces onderwijl van de zenuwen schalen vol petitfours naar binnen werkend alsmede grote glazen vol caipirinha.
En gelukkig werd het dictee daarna nog eens voorgelezen, en toen zin voor zin, en toen elke zin in stukjes, en toen weer elke zin, en toen het hele gedicht nog een keer en toen woord voor woord en toen letter voor letter en toen weer helemaal opnieuw en toen zagen we hoe de jury zich terugtrok en ging nakijken en daar waren gelukkig weer de prominenten die onder het genot van een hapje en een drankje al hun pijl-en-bogen afschoten op de beatjuggelende bedenker van het dictee en zijn martinbrilwoorden.
Het kon me allemaal niet lang genoeg duren dus geduldig wachtte ik op de goede spelling en de uitslag en de juichende winnaar en komma o gelukkig komma dat wel komma daar waren ook de reacties van de prominenten.
Ik had 34 fouten gemaakt.
Maar dat was niet het ergste.
Het ergste was dat ik de hele tijd van boven halfluide lachsalvo’s hoorde.
De man des huizes keek naar Shameless.
En ik niet.
Average Rating: 4.7 out of 5 based on 186 user reviews.