De laatste fles, de eerste stap, de laatste luier, de eerste schooldag.

Je staat er bij stil en je denkt wat je wel weet: wat wordt ze groot.

Maar nooit eerder dan gisteravond was het verlies van de jonge-kinderlijkheid zo tastbaar als gisteravond, toen ze zei:

Mama, ik heb een wiebeltand.

Dit artikel is toegevoegd op zaterdag 19 mei 2007 om 21:02 en is terug te vinden in de categorie kinderen, moeder. Je kan reacties op dit artikelen volgen via RSS 2.0 feed. Je kan een reactie achterlaten, of een trackback maken naar je eigen blog.