Ineens waren de blokjes advertenties aan de rechterkant van de pagina verdwenen. Ervoor in de plaats verscheen een lange roze paal, die alleenstaande moeders opriep om lekker te gaan daten en chatten met loslopende mannen.
Heel gek, zei ik tegen mijn investeerder en zakelijk adviseur en partner in succesvolle weblogzaken.
Hij kijken. Ik zie gewoon de blokjes advertenties, mailde hij.
Ik weer kijken. Ik zag die lange roze paal van de datingsite voor single mama’s.
Hij weer kijken. Hij zag gewoon het rijtje advertenties.
Ik weer kijken.
Enzovoort.
Ineens werd het duidelijk. Als ik inlog als beheerder van het weblog, dan zie ik de roze datingsite-advertentie voor alleenstaande moeders. Als je als bezoeker de site aanklinkt, dan verschijnt het rijtje advertenties.
Dat meneer google weet wat ik opschrijf, was me wel duidelijk. Naast een stukje over afwastabletten verschijnen vanzelf kleine advertentietjes voor afwasborstels, vaatwastabletten en smeerseltjes tegen droge handen.
Dat meneer google zich enorm met mijn priveleven bemoeit en denkt te weten dat ik een single moeder ben die smacht naar een nieuwe man, dat wist ik nog niet.
Je krijgt er een beetje big brother is watching you gevoelens van, maar toch ook weer niet. Want meneer google mag dan wel denken dat hij precies weet wat ik nodig heb, hij zit er lekker mooi helemaal naast.
Ondertussen keek mijn investeerder en zakelijk adviseur even naar de inkomsten van de google-advertentietjes op deze site. Hij had een verheugende mededeling. Als de lezers net zo enthousiast blijven klikken op de advertenties zoals ze nu doen, dan kunnen wij samen naar de Malediven.
Over ongeveer 150 jaar.
Average Rating: 5 out of 5 based on 175 user reviews.