Toen ik vrijdagavond thuiskwam ben ik met ‘m naar bed gegaan. En ik heb genoten. Van Wes. Onze Wesley.

De finale van Popstars had ik gemist, maar gelukkig kon ik alles een paar uur later gewoon zien op de laptop. Prachtig, hoe Wesley  Rood zong, nog een van mijn favoriete liedjes ook. (Althans, ik zing vaak Vandaag is Rood!!!! De kleur van de liefde!!!!!! ik geloof niet dat het liedje zo gaat, maar het is wel fijn om dit te zingen).

Afijn, dit stukje gaat dus over Popstars, waar ik graag naar kijk (vooral die ene keer toen mijn oudste dochter een uurtje mee mocht kijken en we samen op de bank zaten te genieten).

Maar in sommige kringen kan je daar niet mee aankomen, dat je graag naar Popstars kijkt. Natuurlijk kijk ik dat niet, zeggen mensen dan, alsof het iets is om trots op te zijn, of ze zeggen, nog erger, dat het niet voor Ons Soort Mensen is. Het liefst trekken ze er dan een vies gezicht bij. Ons Soort Mensen kijkt niet naar Popstars, maar naar Buitenhof, houdt niet van Nederlandstalige muziek, maar van Portugese fado, klaagt niet over de overheid, maar over mensen die daarover klagen, is heel tolerant, behalve als het over niet hun soort mensen gaat.

Het lijkt altijd net alsof ze denken dat ik ook bij Ons Soort Mensen hoor. Nee, dus. Ik hou van Popstars, van Nederlandstalige muziek, klaag wel eens over de overheid, en ben helemaal niet tolerant, zeker niet als het over hoogopgeleide arrogante mensen gaat die op anderen neerkijken.

Dit artikel is toegevoegd op zondag 31 januari 2010 om 09:50 en is terug te vinden in de categorie vandaag gedacht, vandaag gehoord. Je kan reacties op dit artikelen volgen via RSS 2.0 feed. Je kan een reactie achterlaten, of een trackback maken naar je eigen blog.