Bij tijd en wijle denk ik eraan.
Vooral onder de douche.

Drie maanden naar Australie, samen met mijn dochters.
Samen zijn, weg van alles, weg van de dagelijkse beslommeringen en beslissingen, alleen maar nadenken over de existentiele vragen: waar zijn we, wat zien we hier, wat eten we, waar gaan we naar toe, hoe komen we daar. En alleen maar existentiele woorden zeggen: wat is het hier mooi, ik vind je lief.

Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren.
En misschien sta ik zelf ook wel tussen mijn eigen droom en daad in.

De vraag is ook of het een mooie droom is.
Misschien is het een laffe vlucnt.
Hard weglopen als iets te moeilijk wordt, de blik snel op iets anders richten.
Daar ben ik heel goed in.
Alsof je jezelf niet meeneemt, naar Australie.

Dit artikel is toegevoegd op donderdag 7 juni 2012 om 21:02 en is terug te vinden in de categorie vandaag gedacht. Je kan reacties op dit artikelen volgen via RSS 2.0 feed. Je kan een reactie achterlaten, of een trackback maken naar je eigen blog.